Bir Büyükanne'nin torununa sitemi ve ikazı:

“Büyükbaba’nın el yazısı ne kadar da resimsiydi! Büyük harfleri bir filize benzerdi! Kimse artık eliyle yazmıyor. Sen de mutlaka her şeyi daktiloda yazıyorsun. Bu çok yakışıksız! İnsan kiminle muhatap olduğunu bir makineden nasıl öğrenebilir? Kız arkadaşının yalnızca rujunu öpmek ister misin?” (Saša Stanišic: Asker Gramofonu Nasıl Tamir Eder, s. 148.)